Ik had het niet willen missen (2004)

Alle films op deze website zijn auteursrechtelijk beschermd en mogen niet worden gekopieerd. Het plaatsen van een link naar onze website is wel toegestaan.

Een prins die zich laat vergezellen door een hofdame van 76.

In Horssen herinneren ze zich dat nog wel: het mooie carnavalsfeest van 2004, waarin De Streupers hun 33-jarig jubileum vierden.

De toenmalige Prins Nul nam een heel bijzonder besluit. Hij nam geen jolige jonge deern tot zijn carnavaleske metgezellin tijdens de dolle dagen, maar koos hij voor zijn moeder, Gerda Mulders. “Het begon eigenlijk als een geintje”, vertelt de prins voor de camera van Jos Kruisbergen. Maar gaandeweg werd het een bloedserieus plan. “Ze heeft veel meegemaakt in haar leven”, zo knikt de prins. “Het is toch geweldig om je moeder op deze manier te eren?”

Het initiatief zorgde ervoor dat Gerda en De Streupers grote bekendheid verwierven toen een grote landelijke krant het verhaal bracht. Met als gevolg dat ook de tv bij haar aanklopte. Op die verzoeken ging Gerda niet in. Ze maakte alleen een uitzondering voor onze streekcineast Jos Kruisbergen.

Die ging bij haar thuis op visite. Gerda smikkelt daar een smakelijk roomboterkransje weg en nipt aan haar koffie. Dan wordt de joyeuze hoed van de toekomstige hofdame gepast. Hij zit als gegoten en maakt van de prinsenmoeder een heuse diva.

Ze is tuk op Horssen, zegt Gerda. “Het is een prachtig en gezellig dorp.” Veel geroddel? “Ach, roddelen doen ze overal…”

Kruisbergen maakt in zijn reportage nog een paar stappen terug in het Horssense carnavalsverleden. En laat wat archiefflitsen zien uit 1995, van bijzondere evenementen zoals het blije kindercarnaval en de knotsgekke optocht. Optocht? Grada: “Als je maar weet dat ik met die kou niet op de wagen ga staan!” Want ze heeft er geen zin in om een longontsteking op te lopen. Vroeger was dat wel anders: Gerda deed altijd mee aan de optochten, maakte kleding voor de carnavalsvierders en zette haar huis open voor de klussers die creaties bouwden voor de feestelijke rondgang. Zo herinnert ze zich nog het jaar waarin er een heuse molen in elkaar werd gezet: “Het hele huis lag vol riet…” En natuurlijk: “Er stond altijd wel bier klaar!”

Als Gerda in het plaatselijke Dorpshuis haar zoveelste rondje heeft meegelopen in de polonaise, is ze uitermate content met haar bijdrage aan het Horssense carnavalsfeest. “Dit had ik niet willen missen…”