Koninklijke lof voor Bennie Looman (2017)

Alle films op deze website zijn auteursrechtelijk beschermd en mogen niet worden gekopieerd. Het plaatsen van een link naar onze website is wel toegestaan.

Koninklijke lof voor Bennie Looman (2017)

Apetrots is hij, de kleine man, als je hem naar zijn grootvader vraagt. “Ik vind opa Bennie een super-opa”, zegt Morgan ernstig en uit het diepst van zijn hart.

Eerlijk is eerlijk: niet iedereen heeft een opa die een lintje kreeg van de koning. Het overkwam de Wamelse bakker Bennie Looman tijdens de jaarlijkse lintjesregen ter gelegenheid van koning Willem-Alexanders verjaardag. Lid in de Orde van Oranje-Nassau werd hij. Burgemeester Thomas Steenkamp speldde hem de versierselen op. Extra zorgvuldig, zo leek het. Zou best kunnen, want de burgemeester stopt binnenkort met zijn bestuursambt; het was de laatste keer dat hem die belangrijke taak werd toevertrouwd, volgend jaar is er immers een andere eerste burger?

En jawel, onze documentairemaker Jos Kruisbergen was er ook bij, daar in het feestelijk versierde clubhuis van Unitas ’28. Bij die voetbalvereniging heeft Bennie Looman al sinds mensenheugenis alle mogelijke vormen van vrijwilligerswerk gedaan. En niet alleen bij de Unitas, maar ook bij allerlei andere verenigingen en organisaties in zijn dorp. Voor Tafeltje-Dekje bijvoorbeeld. En voor de ouderenbond. “Hij heeft heel veel betekend voor de Wamelse gemeenschap”, zegt Jan Lamers in Kruisbergens reportage. Nog meer vrienden van Looman komen daarin aan het woord: Toon van Rossum, bijvoorbeeld. En Kees Zondag. Ze trokken samen veel met elkaar op rond en op de Unionvelden. Bennie zit vol prachtige verhalen over het voetbalverleden dat hij en Toon op 14 oktober 2016 min of meer hebben afgesloten. Ze zijn een dagje ouder geworden en willen het wat rustiger aan doen. Eén ding zat Toon vorig jaar een beetje dwars: “Ooit werd ons beloofd dat we een biertje zouden krijgen voor elke bal die we tussen de struiken terugvonden. We hebben er genoeg gevonden, maar een biertje? Niet één”, moppert hij. Grijnzend, dat wel. Want Bennie is alles behalve haatdragend. Hij en Toon graaien hun oude werkkleding bij elkaar en kieperen het aftandse textiel eendrachtig in de kliko. Toevallig was Jos Kruisbergen er toen ook bij en hij filmde dit alles behalve plechtige afscheidsritueel.

Terug naar het lintjesfeest in het clubhuis. Het smetje van ‘wel ballen, géén bier’ werd daar eindelijk weggewist. Bennie Looman heeft samen met zijn kameraden héél wat gerstenat weg kunnen werken. Maar eerst waren er nog wel wat ingeslikte traantjes. “Ik ben hier met een flauwekulletje naar toe gelokt”, zegt hij. “We zouden een dagje naar Brussel. En toen was er ineens die onderscheiding. En waarom? Ik snap er geen zak van…”