Rillingen over je rug tijdens Wamels festival
Soms overkomt het je, dan lopen de rillingen je over de rug als er mooie muziek wordt gemaakt. Het overkwam nog niet zo lang geleden een stampvolle protestantse kerk in Wamel, toen Rem van Maurik en Ger van Bunningenbegonnen aan een magnifiek duet uit de Parelvissers. Met loepzuivere stemmen die het kerkje tot in alle hoeken, kieren en gaten vulden.

De dank was groot. Na het slotakkoord verrees het publiek als één man en vergastte de dorpszangers en hun toetsenist Ferry van Maurik op gejubel en een oorverdovend applaus. En dat was nog maar één klein onderdeeltje van het Muziekfestival 2012.
Dat festival was een schot in de roos, ontdekten de organisatoren: de mensen van de Wamelse harmonie Koningin Wilhelmina.
“Het is pokkenweer”, zei harmonievoorzitter Huub Laeven op die 24e juni voor de camera van onze cineast Jos Kruisbergen. “Als dit initiatief dán al zo’n succes is, dan is er geen andere reactie mogelijk als: we gaan ermee door!”
Dus dat eerste festival krijgt een vervolg. En daar is Wamel heel blij mee. “Dit soort activiteiten zijn superbelangrijk voor een dorp”, klonk het. “Mensen ontmoeten elkaar. Het dorp leeft ervan op.”
Het was overigens méér dan een dorpsfeestje. Er deden wel dertig gezelschappen aan mee. Alle mogelijke vormen van muziek uit het hele Land van Maas en Waal ontmoetten elkaar in Wamel. Er werden concerten gegeven in de katholieke en de protestantse kerkgebouwen, in een grote tent, in het Vrijetijdscentrum en op nog een aantal andere plaatsen. Koren, fanfares en harmonieën traden op, maar ook djembe- en slagwerkgroepen, dweilorkesten, smartlappenvertolkers en solisten. En daar ging het de organiserende Wamelse harmonie nou net precies om: het bij elkaar brengen van alle mogelijke muzikale activiteiten, in de hoop dat er misschien samenwerkende dwarsverbanden ontstaan. En, ook belangrijk, het muziekfestijn zou best eens een positieve invloed kunnen hebben op het ledenbestand van de  amateurgezelschappen.
Hoe dan ook: Wamel vermaakte zich uitstekend, ondanks de gestaag stromende regen. En datzelfde gold voor de honderden deelnemers aan het festival: van piepjong tot stokoud. Hier en daar gingen zelfs enkele beentjes van de vloer.
Koster Rem van Maurik haalde nog eens uit in zijn mooie kerkje, met een stem die van onder zijn voetzolen weg leek te komen.
“Ik wist dat Rem mooi kon zingen”, zei een Wamelse. “Maar zó laag…”