Het torentje van de historische protestantse kerk in Wamel staat weer op zijn plaats. Enorme bouwkranen hebben het karakteristieke houten bouwsel in de late herfst van 2006  weer op zijn oude plekje getild, na een ingrijpende restauratie.
Uiteraard was onze filmer Jos Kruisbergen er ook nu bij. Uit de beelden die hij maakte wordt al snel duidelijk dat het een spannende klus was. Wekenlang heeft het torentje naast de kerk gestaan, waar het ingrijpend onder handen werd genomen. Dat was hard nodig, want weer en wind hadden het hout danig aangetast. Flink wat rotte eiken delen zijn vervangen door de sterkere en minder krimpende Afrikaanse houtsoort Berlinga of versterkt met epoxyharsen. Dat geldt niet alleen voor het torentje, maar zeker ook voor de fundatie van de poten waarop het bouwsel opnieuw moest worden vastgezet. Daarna volgde een grondige schilderbeurt, zodat de boel er weer vele jaren tegen kan.
In het filmpje komen omstanders, restaurateurs en mensen van de protestantse streekgemeente aan het woord. Verder is te zien hoe een aantal voorbereidende werkzaamheden werd uitgevoerd. Want het moest allemaal wél goed passen.
En het paste.
De kijker ziet de toren langzaam de klokkenstoel omhullen, waarna hij voorzichtig op z’n poten wordt gezet. “Het is boven verwachting verlopen”, zeggen de trotse restaurateurs bij wie even tevoren de spanning nog van de gezichten viel af te lezen.
Het was een heel bijzondere dag, vertelt Wil van Wel van de restauratiecommissie. Nog maar vier keer in z’n ongeveer duizend jarig bestaan is het kerkje torenloos geweest.
Het torentje is wereldberoemd in Maas en Waal: het valt onmiddellijk op en is één van de belangrijkste ‘bakens’. Je ziet ’m duidelijk boven het dorp uitsteken vanuit de polder, de Van Heemstraweg en zelfs de Prins Willem-Alexanderbrug. “Kortom: je kunt hem niet missen.”
Kostersvrouw Coby van Mourik is blij dat alles weer op z’n plaats staat. “Daar hoort ’ie.
Wekenlang stond de toren op de begane grond; Coby keek er via haar keukenraam precies op uit. “Het was net Madurodam…”