De Waalkanter plaatste op 14 maart 2012 een uitgebreid artikel over onze voorzitter Wim Lamers en cineast Jos Kruisbergen. Hieronder het bewuste verhaal.
Vrienden vinden elkaar terug
Wamel – Musicus Wim Lamers en filmkunstenaar Jos Kruisbergen zijn al bijna heel hun leven makkers. Op school zaten ze bij elkaar in de klas. Jos Kruisbergen zegt het eerlijk: “Wim was veel slimmer dan ik; hoe vaak ik niet bij hem heb afgekeken…”
Tekst en foto: Ruud Stoeten
De twee kameraden zijn elkaar nooit helemaal kwijtgeraakt, ook al verhuisde Lamers jaren geleden naar Druten en bleef Kruisbergen zijn geboortedorp Wamel trouw. Desondanks hebben de twee elkaar een paar jaar geleden opnieuw de hand gedrukt. Cineast Jos vroeg muzikant Wim om voorzitter te worden van de Stichting Tweestromenland in Beeld en Geluid. Om zo mee te werken aan een levend geschiedenisboek van het Rivierenland. En Lamers zei meteen ‘ja’.
Kogelgaten Drutense Wamelnaar Wim Lamers lacht: “Ja, we zijn van kleins af aan met elkaar opgegroeid. Onze families hebben zelfs jarenlang in hetzelfde pand gewoond: elk in één kant van de woning achter het voormalige parochiehuis in Wamel, van Jan d’n Dekker. Daar zitten zelfs nu de kogelgaten nog in de muur van de beschietingen door de Duitsers vanuit Tiel in de Tweede Wereldoorlog.” De jochies van Lamers en Kruisbergen trokken als vanzelf dagelijks met elkaar op. “We gingen samen naar school, naar muziekles, naar tennis, naar voetbal”, aldus Wim Lamers. Dan schiet hem een anekdote te binnen: “De muzikale aanleg van Jos was niet om over naar huis te schrijven. Na twee jaar kon hij nog geen noot lezen. Als we dan tijdens repetities en concerten van de Wamelse harmonie naast elkaar trompet zaten te spelen, keek Jos vanuit zijn ooghoeken naar mij om te zien welke ventielen ik indrukte. Dat deed hij dan ook. Hij is er erg bedreven in geraakt. Maar als ik een keer ziek was, dan was hij ook ziek…”
Keeper Lamers herinnert zich dat de lange Kruisbergen een uitstekende keeper was bij de Wamelse voetbalvereniging Unitas. “Toen al was hij een showman, die prachtige zweefduiken kon maken om de bal uit het doel te houden. Het verhaal gaat dat hij zich ooit aan touwen in het doel heeft laten ophangen zodat de fotograaf op zijn gemak een plaatje kon maken van zijn befaamde zweefduik.”
“Daar klopt niks van”, zegt Jos Kruisbergen. “Wel is ooit iemand speciaal mijn zweefduiken komen filmen. Wim moest toen de ballen in de hoek krullen. Voor die film heb ik me toen letterlijk bijna kapot gedoken. En weet je wat het resultaat was? Géén film, die was in de camera kapotgegaan…”
Sportief Er komen nog veel meer verhalen naar boven. De sportieve Jos wilde nog wel eens graag een balletje trappen tegen de muur van de oude noodkerk “en dan vergat hij alles om zich heen”, zegt Lamers. “Oók dat zijn slagerswinkel vol stond met wachtende klanten.” Jos is sportief gebleven. Regelmatig doet hij aan zaalvoetbal en ’s zomers duikt hij bijna dagelijks de Wiel in om er wat baantjes te trekken. Maar het slagersvak moest hij eraan geven vanwege gezondheidsproblemen. Filmen werd zijn passie. Wim Lamers had ook zo’n passie: hij wilde dolgraag muzikant worden. Toen hij tien jaar oud was blies hij al een flink partijtje mee. “Toen mocht ik meedoen aan m’n eerste muziekconcours: een buitenconcours in Asperen.” Maar z’n beroep maken van de muziek, dat zat er niet in. Lamers: “We hadden een groot gezin. Een conservatorium-opleiding kostte destijds veel geld, en dat moest je toen allemaal zelf betalen. Dat konden mijn ouders niet.” Het gevolg: Wim belandde in het bankwezen en werkte daar zo’n 45 jaar. Maar hij bleef muziek maken. Toen hij als hypotheekadviseur van de Drutense Rabobank in de Vut stapte, kon hij eindelijk iets doen wat hem nooit eerder was gelukt: van zijn hobby een beroep maken. Hij studeert nu minstens twee uur per dag op zijn favoriete instrument: de trombone. En speelt niet alleen mee bij Eendracht in Afferden (waarvan hij overigens tien jaar lang voorzitter is geweest), maar ook op hoog niveau in orkesten als Pieter Aafjes in Culemborg en Sophia’s Vereeniging in Loon op Zand. En elders doet hij veel invalwerk. Oók bij symfonie-orkesten. “Fantastisch, met al die strijkers. Pas nog heb ik een concert gespeeld met de wereldberoemde harpiste Lavinia Meijer”, zegt hij. Bijna elke week is er wel ergens een uitvoering waaraan hij meewerkt. Niet alleen in Nederland. “Ook in Frankrijk, Spanje, Boedapest, Pecs en St. Petersburg in Rusland. In mei 2012 gaan we weer op concertreis naar Zuid-Duitsland. Het is heerlijk om met een 110 man groot orkest op grote podia te spelen voor vaak meer dan duizend mensen, da’s écht kicken.” Zoals Jos Kruisbergen hart begint te gloeien als volle zalen ademloos zitten te kijken naar zijn prachtige filmdocumentaires. “Dan geniet ik…”, zegt hij.
Donateursavonden En dat staat weer te gebeuren: op zaterdag 24 en zondag 25 maart worden de jaarlijkse donateursavonden gehouden van Tweestromenland in Beeld en Geluid. Beide avonden worden sponsors, donateurs, subsidiegevers en genodigden getrakteerd op Kruisbergens nieuwste films. Het gaat deze keer om een drieluik met nog wat verrassingen tussendoor. Kruisbergen smeedde beelden van diverse jaren samen tot een mooi filmverhaal over de Leste Mert in Druten. Verder dook hij in de geschiedenis van het piepkleine stadje Batenburg dat werd verblijd met een nieuw haventje, een stukje natuur en drie kunst-bakenbomen langs de Maasoever. En tenslotte trok hij een tijdje op met de Dreumelse natuurminnende familie Van den Bosch, beter bekend als De Buskes. De voorstellingen worden gehouden in de filmzaal van cultureel centrum D’n Bogerd aan de Van Heemstraweg in Druten. De deuren gaan beide avonden om half acht open; de voorstellingen zijn alleen bestemd voor donateurs en genodigden. Wie nog geen donateur is, kan dat worden voor 15 euro per jaar; zie daarvoor de website www.tweestromenlandinbeeldengeluid.nl. Plaatsen reserveren is verplicht: dat kan alleen via het telefoonnummer van D’n Bogerd: 0487- 517127, of via email (www.bogerddruten.nl)