Alle films op deze website zijn auteursrechtelijk beschermd en mogen niet worden gekopieerd. Het plaatsen van een link naar onze website is wel toegestaan.

Wandelend Feest in Beuningen: Regen kon de sfeer niet breken

Pluvius had zijn zinnen gezet op de Nijmeegse Vierdaagse, en trakteerde de wandelaars op bakken regen. Maar wie dacht dat het de pret zou drukken, kende Beuningen nog niet. Want ondanks de natte start was het daar opnieuw een feest van herkenning, verbondenheid en hartelijkheid.

Al in de vroege uurtjes stond de Maas en Waalse cineast Jos Kruisbergen paraat op de Niftrikse dijk, klaar om de wandelaars met zijn camera vast te leggen. Een luid toeterende trein op de Ravensteinse spoorbrug liet weten dat ook daar de lopers werden toegejuicht. In Wijchen vlogen de warme knuffels over en weer, als oppepper voor de lange tocht.

En toen… brak bijna letterlijk de hemel open. Het leek wel een wolkbreuk. Maar wie dacht dat dit de sfeer zou temperen, kwam bedrogen uit. In het feestelijke Beuningen werden de wandelaars met open armen onthaald. Talloze vrijwilligers deelden fruit, snoep, komkommers, tomaten en meer uit — alles om de lopers dat laatste zetje richting Nijmegen te geven.

Ondanks het kletsnatte weer was Beuningen een warm bad. De duizenden bezoekers vormden een enthousiaste mensenzee die elke wandelaar een laatste steun in de rug gaf. De DJ zweepte het publiek én de lopers op, en tilde iedereen naar hogere sferen.

Als het aan Beuningen ligt, is de Vierdaagse volgend jaar opnieuw een daverend succes — en wie weet, dan eindelijk onder een stralende zon.

Alle films op deze website zijn auteursrechtelijk beschermd en mogen niet worden gekopieerd. Het plaatsen van een link naar onze website is wel toegestaan.

Vierdaagse-vreugde in beeld – RTL-reportage door Jos Kruisbergen

De Vierdaagse is niet zomaar een wandelevenement. Het is een verbroederingsfeest. En tientallen jaren lang mocht ik dat feest vastleggen voor RTL, samen met mijn trouwe geluidsman Geert Megens. De commerciële omroepen waren net begonnen.

We begonnen steevast in de vroege uurtjes. Om twee uur ’s nachts stonden we al paraat in Beneden-Leeuwen, klaar om de eerste lopers met de bus te zien vertrekken. In die beginjaren vond de landelijke televisie de 4Daagse maar een “ver-van-mijn-bed-show”. Alleen de NOS zond de intocht uit. Wij begonnen op maandag en na de start trokken het veld in en maakte landelijke shots en probeerden een mooie zonsopkomst met lopers te maken, tussen de mensen, de sfeer van de dorpen , de muziek en emotie.

Toen ik bij RTL voorstelde om iedere dag verslag te doen van de Vierdaagse, hoefde ik mijn grote baas Henny de Vos niets uit te leggen. Hij had direct vertrouwen in mij. En zo waren wij van RTL de eerste landelijke zender die echt álles in beeld bracht. Daar waren we trots op. Al snel volgden de andere zenders, maar wij waren de pioniers.

Kruisbergen vertelt: In de begintijd stonden er bij de start alleen wat fotografen. Dat was het. Tegenwoordig staat er een compleet bataljon aan pers te wachten op de eerste loper. En waar vroeger kaartjes geknipt werden, gaat tegenwoordig alles digitaal. De tijden zijn veranderd.

We hadden een warme band met marsleider Wim Janssen, persvoorlichter André Sonneville en nog een aardige man van wie ik de naam kwijt ben. Na de start mochten we steevast een kop koffie en wat broodjes komen eten in de kelder van een oude school. Nu staat er een enorme perstent – toen nog ondenkbaar. Na de opnames werd het filmmateriaal per motor naar Hilversum gebracht. Ik monteerde het verhaal thuis, waarna een koerier het weer kwam ophalen voor uitzending. Later verhuisden we naar een camping in Groesbeek, met een caravan vol verslaggevers. Daar monteerden we alles ter plekke, en om zes uur ’s avonds moest het via een straalwagen naar Luxemburg worden gestuurd – en van daaruit naar Hilversum. Geen mobieltjes of laptops zoals nu; het was pure ambacht.

Door de jaren heen bouwden we een netwerk op in het hele Vierdaagsegebied. Dankzij bevriende controleurs konden we de auto zelfs vlak bij de finish parkeren. Overal hadden we bekende gezichten, een warm welkom. Het was een feest.

In het begin konden we nog met de auto over het parcours rijden – dat werd later onmogelijk. Maar we hebben in al die jaren veel prachtige beelden geschoten, ook van bekende Maas en Walers. Zoals fotograaf Jan Rikken van De Gelderlander, die helaas veel te vroeg is overleden. En mijn dierbare collega Geert Megens is er inmiddels ook niet meer. Ook zoals de landelijk bekende mevrouw Berkhout, de oudste deelnemer, altijd klaar voor een praatje.

De herinneringen zijn goud waard. Zoals dat moment wanneer de lopers over de Via Gladiola langs de tribunes liepen, en het publiek ineens begon te zingen: “Josje bedankt!” – dat deed me wat, dat was bijzonder.

De Vierdaagse is meer dan wandelen. Het is een verbroederingsfeest. Vier dagen lang laat het zien hoe mooi saamhorigheid kan zijn. Alle wereldleiders zouden eens moeten komen kijken. Dan zouden ze zien: zo kan het ook. Weg met die oorlogen.

Bekijk de compilatie van Jos Kruisbergen – 26 jaar geleden gemaakt – en proef de sfeer van die bijzondere jaren.

Facebook Jos Kruisbergen

Alle films op deze website zijn auteursrechtelijk beschermd en mogen niet worden gekopieerd. Het plaatsen van een link naar onze website is wel toegestaan.

Olympische Spelen in Wamel: Jos Kruisbergen legt unieke dorpssfeer vast.

Wamel – Het was bloedheet, die zomerdag in Wamel, toen de voordeurbel ging bij cineast Jos Kruisbergen. Zijn vrouw Corrie deed open en trof een groep enthousiaste kinderen op de stoep. Of Jos alsjeblieft wilde komen filmen — want dit was belangrijk. De Kindervakantieweek was in volle gang en de kinderen gingen suppen op de Wiel, die direct tegen het dorp aan ligt. “Dit móet vastgelegd worden,” klonk het. En dat gebeurde.

Wat volgde is een unieke documentaire, waarin Kruisbergen op zijn kenmerkende wijze het dorpsleven in Wamel vangt. Met liefde voor detail en oog voor menselijke verhalen brengt hij de sfeer van de Kindervakantieweek tot leven: een jaarlijks evenement dat voor jong en oud een hoogtepunt is.

In het hart van de film staan drie iconen van het eerste uur: Harry Lamers (de Snor), Bennie Looman en Antoon van Rossum. Met hun droge humor, onvermoeibare inzet en nuchtere wijsheid zijn zij het kloppend hart van deze week. Samen met voorzitter en oprichter Michel Megens, die nog altijd vol energie meedraait, vormen zij de ruggengraat van een traditie die al decennia lang het dorpsleven verrijkt.

Ook de ouders doen volop mee — van brood smeren tot hutten timmeren, van spelletjes begeleiden tot kinderen verwennen met vers fruit en sap. Op de achtergrond klinkt het gelach van kinderen, het gespetter van water, en het gesjirp van de zomer. Een professioneel ogende glijbaan van de dijk naar het talud, modderbaden en sportwedstrijden maken het tot een waar dorpsfeest — of beter gezegd: de Olympische Spelen van Wamel.

De aanleiding om dit alles vast te leggen kwam van Thymen Schippers, de kleinzoon van Jos. “Opa, je móet die ouwe knarren van de Kindervakantieweek filmen. Als ze straks stoppen en er is niets opgenomen, dan gaat er iets waardevols verloren.” Die oproep raakte precies de juiste snaar.

De documentaire is inmiddels klaar en te zien via Tweestromenland in Beeld op www.2bg.nl. Het is opnieuw een prachtig voorbeeld van hoe Jos Kruisbergen al jarenlang het leven in het Land van Maas en Waal op integere en warme wijze vastlegt — voor nu én voor later.

Einde bericht

Voor meer informatie of beeldmateriaal:
info@2bg.nl | www.2bg.nl

Alle films op deze website zijn auteursrechtelijk beschermd en mogen niet worden gekopieerd. Het plaatsen van een link naar onze website is wel toegestaan.

Feest van Verbinding:  Avondvierdaagse Wamel 2008

Cineast Jos Kruisbergen zegt het al jaren: “Geschiedenis moet je levend houden.” En vandaag, op de slotdag van de huidige Avondvierdaagse in zijn eigen dorp Wamel, wordt die uitspraak opnieuw tastbaar. Tijdens een wandeling werd Jos aangesproken door een dorpsgenoot met een bijzondere herinnering: of hij nog eens die ene reportage kon laten zien – die van de Avondvierdaagse van 2008, met de bewoners van zorgcentrum Huize St. Henricus.

Jos dook zijn archief in. En ja hoor, daar was het: een warme, ontroerende én humoristische reportage, inmiddels al zeventien jaar oud. Een stukje nostalgie werd opnieuw tot leven gewekt.

De Henricus-dopingzaak
Wat bleek? Tijdens de Avondvierdaagse van 2008 hadden de hoogbejaarde bewoners van St. Henricus een geheime troef ingezet. Ze liepen – of liever gezegd: reden – mee dankzij een flinke dosis… doping.

En niet zo’n beetje ook.

Dat gaven de deelnemers en hun begeleiders ruiterlijk toe voor de camera van Jos. Zelfs de controleurs van De Tunnelduikers, de club die al jaren de Wamelse Avondvierdaagse organiseert, zagen zich genoodzaakt in te grijpen. “We hebben er een paar betrapt en langs de kant gezet,” klinkt het met een knipoog in de reportage.

Oranje boven en elektrische motortjes
De sfeer in het filmpje is uitgelaten: Wamel was die zomer in complete EK-roes. Overal oranje vlaggetjes, hoeden en toeters. Ook de deelnemers “ jong, oud, lopend of rollend “ deden enthousiast mee.

De Tunnelduikers vierden hun 30-jarig jubileum en besloten dat het tijd was voor iets bijzonders: de bewoners van St. Henricus mochten dit jaar meedoen aan het wandelfeest. Met behulp van talloze vrijwilligers werden rolstoelen geduwd, begeleid, versierd – en in sommige gevallen aangedreven door een elektrisch motortje. Sommige bewoners konden zelfs op eigen kracht een stukje meedoen. De inzet was groot, het plezier nog groter.

Een feest voor iedereen
In de reportage komen organisatoren, vrijwilligers en deelnemers uitgebreid aan het woord. En steeds weer is het enthousiasme van de Henricus-bewoners voelbaar. Ze genoten. Van de buitenlucht, van het meedoen, van de mensen om hen heen “ van het leven zelf.

Aan het eind van de vier dagen kregen ze allemaal hun welverdiende bloemen en een medaille. Zelfs degenen die “betrapt” waren op doping. Want ja, zo gaat dat in Wamel: een warm hart, een dikke knipoog, en ruimte voor iedereen.

En de doping?
Wat was dat mysterieuze goedje dat de bewoners vleugels gaf? Jos Kruisbergen ontdekte het uiteindelijk. Het waren geen pillen, geen drankjes, geen geheimzinnige poedertjes. Het waren scharreleieren van een lachende Frans van Kessel.

Alle films op deze website zijn auteursrechtelijk beschermd en mogen niet worden gekopieerd. Het plaatsen van een link naar onze website is wel toegestaan.

Stem van de Streek – ‘Bewaoirsmiense’ zet streektaal op de planken

DRUTEN – In het Land van Maas en Waal leeft de streektaal als nooit tevoren. Wat in 2001 begon als een taaldiscussie rond cultureel centrum De Bogerd in Druten, groeide uit tot een ware beweging. De ‘Bewaoirsmiense’ – een groep bevlogen streekgenoten – zette zich in om het dialect en de cultuur van de regio levend te houden. Met groot succes.

Werkgroep streektaal brengt beweging op gang

In 2007 volgde Jos Kruisbergen de bijna een jaar voorbereiding de vraag opkwam of er genoeg aandacht was voor de streektaal, werd een werkgroep opgericht. Die zette zich in voor behoud én promotie van het dialect. Voorzitter Gerard van de Heuvel, vertelt er met trots voor de camera van streekfilmer Jos Kruisbergen, die samen met zijn vaste geluidsman Geert Megens de ontwikkeling van de beweging documenteerde.

Kruisbergen vertelt we moeten eerst nog andere documentaires monteren over het werken wonen en leven die aan het einde van dit seizoen te zien zullen zijn in de Bogerd

Theater in eigen taal

De Bewaoirsmiense ontwikkelden toneelstukken in streektaal, geschreven door Antoon Hol, en uitgevoerd o.a. door acteurs als Ieneke Salet, Theo Verhoeven, Frans van Hulst, Mark van Dinteren, Henk van Elk en Anja de Lorijn. Voorstellingen trokken volle zalen en bewezen dat de streektaal springlevend is. De voorstellingen zijn méér dan theater; het zijn ontmoetingen met het verleden, het heden en de ziel van het Maas en Waalse land.

Documentaire in de maak

Jos Kruisbergen volgde het hele proces: van repetities en decorbouw tot de uiteindelijke voorstellingen. “Ik moet het nog helemaal monteren,” zegt hij, “maar we hebben samen met Tweestromenland in Beeld en Geluid alvast een korte trailer gemaakt.” Die trailer biedt een mooi voorproefje van wat komen gaat: een documentaire over taal, trots en toewijding.

Streektaal leeft

‘Stem van de Streek – Bewaoirsmiense’ laat zien hoe belangrijk het is om streekcultuur te koesteren. Niet als erfgoed onder glas, maar als iets levends. Een taal die klinkt in verhalen, liedjes en toneel. Een stem die gehoord mag blijven.

Meer films bekijken?

www.2bg.nl