Tweestromenland in Beeld en Geluid

 

DONATEURSWEEKEINDE VOL BIJZONDERE EN MOOIE FILMS

Beste donateurs en genodigden,

Op 11 januari bestond de Stichting Tweestromenland in Beeld en Geluid 24 jaar. Wat betekent dat we volgend jaar rond deze tijd een kwart eeuw bestaan. Jawel, binnenkort beginnen we met aftellen!

Maar eerst gaan we u trakteren op de nieuwste documentaires van onze filmkunstenaar Jos Kruisbergen. Ze zijn bijna allemaal gemaakt in het jaar 2017 en eentje zelfs zeer recent in 2018.

Kortom: het wordt tijdens ons donateursweekeinde weer genieten. Niet voor niets worden we uit het hele land benaderd met verzoeken om onze Maas en Waalse films te vertonen. Jammer, dat kunnen wij niet als organisatie die door louter vrijwilligers draaiend wordt gehouden. En daarom komen mensen uit alle windstreken tijdens het donateursweekeinde naar D’n Bogerd in Druten.

Het worden weer prachtige mooie momenten in het donateursweekeinde op vrijdag 16 Februari om 20.00 uur, zaterdag 17 Februari om 20.00 uur en zondag 18 Februari om 14.00 uur in D’n Bogerd, Van Heemstraweg 53, 6651 KH in Druten.

De films die we speciaal aan onze donateurs en begunstigers vertonen zijn:

• Pleinpop Alphen Een wereldfestival
• Maas en Waal: wát een plaatje
• Marleen: de mooiste prinses van Nederland
• De Waal stapt uit zijn winterbed
• Magisch mooi Maas en Waal

Reserveren kan alleen via onze website www.2bg.nl via de button Reserveren.

Reeds gereserveerde plaatsen kunnen niet meer worden omgeboekt naar een andere dag!

Wist u ook dat wij op Facebook actief zijn! Zodra er een nieuw filmpje op onze website www.2bg.nl komt te staan staat dat ook op fb. Dus wilt u ook op de hoogte blijven en u bent actief op Facebook. Like dan onze fb pagina Tweestromenland in Beeld en Geluid.

   

Wim Lamers, voorzitter

 

OMSCHRIJVING FILMPROGRAMMA DONATEURSWEEKEND:

• Pleinpop Alphen Een wereldfestival

Door Bas van der Hoeven

In de feesttent in Alphen zijn tijdens Pleinpop bijna twee keer zoveel mensen dan er de rest van het jaar in het dorp wonen. Van heinde en verre komen muziekliefhebbers en feestvierders in het eerste weekend na Hemelvaart massaal naar Alphen aan de Maas. Voor de artiesten, maar vooral voor de gezelligheid. Hoe krijgt zo’n klein dorp dat voor elkaar? Hoe kan het dat het festival elk jaar vlekkeloos verloopt?

Filmer Jos Kruisbergen vroeg zich dat ook af en ging kijken. Vanaf januari 2017 tot en met de feestweek in april legde hij de voorbereidingen en de festivaldagen vast. Van het eerste ochtendgloren tot diep in de nacht was de cineast van Tweestromenland in Beeld en Geluid met camera en microfoon aanwezig. Om het zeskoppige bestuur aan het werk te zien en te horen vertellen waarom het zo geweldig is je acht dagen achter elkaar uit de naad te werken voor Alphen.

Willie Apeldoorn, Martijn van Zon, Marieke Soetekouw, Ellen Jagtenberg, Geert van Sommeren en Johan de Jong nemen een week ‘werkvakantie’ om de gigantische klus elk jaar weer te klaren. Mét 150 vrijwilligers. Anders zou het niet kunnen. Het bestuur regelt en coördineert, maar steekt zelf ook de handen uit de mouwen. Dat begint al kort na de feestweek met het boeken van artiesten voor volgend jaar en in januari is de voorverkoop en worden de reclameborden voor het festival op veel plaatsen in het Land van Maas en Waal geplaatst.

Eigenlijk werken alle inwoners mee, zegt bestuursvoorzitter Willie Apeldoorn. Dat wordt duidelijk in de film. Neem nu het echtpaar Antoon en Jo de Kleijn. Die stellen een schuur beschikbaar voor opslag. “Je voelt je er bij betrokken, ondanks dat je er niks aan doet”, zegt Antoon bescheiden. Alsof belangeloos een boerenschuur ter beschikking stellen niets is. Het bestuur heeft zelfs de sleutel van de ruimte gekregen. ‘Pleinpopschuur’ staat er op het labeltje.

Ook Antoon en Anneke van Rossum zijn trots op het jaarlijkse evenement. Ze wonen aan het plein, hebben ze dan geen last van een week lang herrie? Opbouwen, afbreken en harde muziek. “Dat maakt ons niets uit”, zegt Anneke. “Muziek voor niks. We slapen die week wel een beetje minder, maar dat halen we wel in.”

De kinderen van de basisschool worden niet vergeten. De juffen Elly en Hanny gaan met de kleinsten elke donderdag voor het feestweekend in de tent kijken. Met speciaal op school gemaakte Pleinvlaggetjes. En de tentbouwers van Van Ham komen al negentien jaar naar Alphen. Die houden rekening met de schooltijden, zodat de kinderen geen gevaar lopen.

Met veertig man sterk wordt de enorme tent omhoog gehesen. Alles verloopt soepel, waarschijnlijk dankzij een dik draaiboek. “Uiteraard hebben we draaiboeken”, verklaart Martijn van Zon. “Maar wij bouwen met en op de mensen. Ieder heeft zijn eigen taak, dat gaat al jaren prima.”

Het organisatietalent van het bestuur wordt dit jaar bijzonder op de proef gesteld. Op zaterdag van Pleinpop is er een eredienst voor een overleden Alphenaar. De film brengt in beeld met hoeveel respect de nabestaanden worden behandeld. Een gedeelte van de omheining werd weggehaald, zo kan de rouwstoet naar de kerk voor een waardig afscheid. In de kleine, hechte gemeenschap is op een dag ruimte voor vreugde en verdriet, voor meefeesten en medeleven.

Ook de mannen van Golden Earring blijken gevoelig voor de dorpse sfeer. Normaal zijn ze niet dol op camera’s, maar met Jos Kruisbergen maken ze graag een praatje.“Jaaa, Alphen aan de Maas, nooit geweest, maar ik heb me er heel mijn leven op verheugd hier te mogen spelen”, zegt drummer Cesar Zuiderwijk met een brede grijns. “Mooie tent trouwens en ook een mooie kerk.”

Ook zanger Barry Hay, nooit zonder zonnebril, laat zijn vrolijke kant zien. “Ja het Land van Maas en Waal. Wat wij daar van vinden? Dat kun je beter aan George vragen, die speelt nog weleens met Boudewijn de Groot.”

George Kooymans: “Ja in het Land van Maas en Waal. Dat moet goed zijn toch.”

Na afloop zijn de heren (Hay zelfs zonder zonnebril) zeer tevreden: “Beste publiek ter wereld hier.”

Ook volkszanger Franz Bauer heeft Alphen in zijn hart gesloten. “Zeven jaar geleden was ik ook op Pleinpop. Het wordt steeds gekker hier. Jong en oud is er en ze hebben allemaal plezier.”

Na drie dagen feest gaan bestuur en vrijwilligers de tent afbreken en de rommel opruimen. Het Burgemeester Baltussenplein is weer een jaar lang een kale vlakte in een klein dorp.

Vooral Alphenaren zullen deze prachtige documentaire met plezier en trots bekijken. De film geeft een beeld van een dorp waar het leven goed is. Waar iedereen meetelt, waar rekening gehouden wordt met elkaar. Alphen bewijst dat leefbaarheid niet zoveel te maken heeft met voorzieningen, maar vooral met mentaliteit, met gemeenschapszin.

 

• Maas en Waal: wát een plaatje

Door Ruud Stoeten

Wie zulke beelden maakt van Maas en Waal, moet zijn geboortegrond welhaast aanbidden. De liefde voor zijn gebied is tastbaar in dit filmpje van Jos Kruisbergen.

Voor de zoveelste keer kon hij het niet laten, onze filmkunstenaar. En het zal hem nooit gaan vervelen, zo laat hij weten aan een ieder die wil luisteren. En de kijker kan niet anders dan geboeid naar de bewegende schilderijen op het scherm blijven kijken.

Hemels, zo presenteert Maas en Waal zich andermaal. Met vlammende wolkenpartijen en parelende watervlakten. Met prachtig groen en wit begroeide oevers en bermen en oeroude bomen die op wacht lijken te staan langs een boerenpad. Sporters en recreanten trekken voorbij: joggend, per waterski of fiets, pleziervarend in zeil- en motorboten. Aan de einder wordt langs de Maas ook nog gewerkt door zandwinners. Een plots opduikend bruidspaar lijkt een stap terug in de tijd te hebben gemaakt: even pauze op de dijk, maast een antieke Amerikaanse trouwbolide. Het stel geniet ervan, net als het groepje paarden dat door de berijders letterlijk te water wordt gelaten.

Aan de dag lijkt geen einde te komen. Kijkend naar die paar filmminuten lijkt het of je urenlang om je heen hebt lopen kijken. Maas en Waal: wát een plaatje…

 

• Marleen: de mooiste prinses van Nederland

Door Ruud Stoeten

“Het had al lang eerder moeten gebeuren. Michel de Groot van De Wurmensoppers knikt grijnzend. Een dáme die tijdens de dolle dagen en daarna leiding geeft aan Soppersland: de Wijchense kerkdorpen die in normale omstandigheden Bergharen en Hernen-Leur worden genoemd.

Marleen heet ze, de carnavalsprinses. Marleen d’n Urste. Ze is de mooiste prinses van Nederland, zo is geheel partijdig vastgesteld. “En ik heb haar zelf uitgezocht”, zegt Wurmensopper Michel de Groot schalks. Het was een uitstekende keus, vindt hij achteraf bezien: “Marleen is een heel gezellige vrouw, ’n héle goeie…”

Cineast Jos Kruisbergen dompelde zich in het begin van carnavalsjaar 2017 helemaal onder in het wurmengesop tussen de rivieren. Het feit dat de dorpen deze keer een prinsessenfeestje hadden, was één van de aanleidingen. Maar ook de optocht was waard om te worden vastgelegd voor het nageslacht. Daar liepen dit jaar maar liefst 657 mensen in mee; er waren 47 startnummers uitgegeven. “En er staan dan ook nog eens een heleboel mensen langs de kant”, zo klinkt het.

Tja, en dan de lieftallige Marleen zelf. Ze blijft er alles behalve nuchter onder en ondergaat haar prinsessenbestaan als in een roes. Ze vertelt Jos Kruisbergen hoe ze een tijdje geleden min of meer werd overvallen door de ‘geheime raad’, die haar hand kwam vragen: voor één jaar. Ze zei dat ze dat wel wilde en zo kon het gebeuren dat ze tijdens de carnavalsoptocht de feestelijkheden bekeek vanuit een enorme metalen wurm die door de dorpen werd getrokken.

“Geweldig om deze eervolle taak te mogen vervullen”, zegt ze voor de camera. “Hartverwarmend wat er met je gebeurt, dat enthousiasme waarmee je wordt omgeven.” Carnaval heeft voor haar een diepere betekenis dan alleen lol maken en doordrinken. “Met elkaar optrekken, samen carnaval vieren, iedereen in de dorpen is erbij betrokken, van jong tot oud.”

Wurmensoppers-voorzitter Pierre Basten ziet het allemaal tevreden gebeuren. En dat is best iets om trots op te zijn. De dorpen behoren dan wel allemaal tot de gemeente Wijchen; er is toch sprake van een lichte onderlinge spanning, een klein beetje strijd, zo af en toe. Behalve dan met carnaval. Basten vertelt dat de eenden van Bergharen en de kippen van Hernen elkaar 45 jaar geleden hebben gevonden. “Eenden en kippen, ze zijn allemaal tuk op wormen. Om die een beetje smakelijk te maken, moet je ze soppen, die wormen.” En dat was dan ook wat er gebeurde: met z’n allen wormen soppen, in De Tolbrug op de scheiding van beide dorpen. En de carnavalsvereniging was een feit.

De optocht is één van de vele wapenfeiten die de vereniging op haar geweten heeft. Piraten, steltlopers en bankovervallers trekken voorbij. Alsmede (après-)skiërs, Pippi’s Langkous, smiley’s, Tirolers en ballonvaarders. De vriendengroepen hebben flink uitgepakt, anno 2017.

En ’t zal niet voor het laatst zijn dat de Wurmensoppers hun Soppersland laten deinen. Want het is een hechte en solide club. Michel de Groot: “Kijk alleen maar eens naar onze Raad van Elf. Die bestaat uit achttien man. Niemand wil eruit…”

 

• Een film die met liefde is gemaakt: De Waal stapt uit zijn winterbed

Door Ruud Stoeten

Het zijn adembenemende beelden, beelden die als je een poster aan de muur zou willen hangen, beelden die met liefde gemaakt zijn, soms met gevaar voor eigen leven. Door de aderen van de Maas en Waalse filmkunstenaar Jos Kruisbergen lijkt geen bloed te stromen, maar water. “Mijn hart ligt in het mooie Rivierengebied”, zegt hij. En dat wil hij weten ook.

Zijn collega’s van de landelijke omroepen hebben het Land van Maas en Waal intussen wel ontdekt. Toch is ‘Hilversum’ geen concurrent van onze streekcineast. “Je moet zorgen dat je het ánders maakt, de mooie plekjes weet te vinden en zorgen dat je daar op het juiste moment bent, want het water wacht op niemand”, aldus Jos Kruisbergen. “En wat je in ieder geval al niet moet doen, is uren tellen.”

Toen in de eerste dagen van het nieuwe jaar het hoogwater nog in aantocht was, zat er meteen al een filmverhaal in zijn kop. “Als het water nog vanuit Duitsland moet komen, droom ik er al van. Dan gaat het erom dat die droom werkelijkheid wordt zodat de kijker straks kan meegenieten als het verhaal straks in volle glorie op het grote witte doek in de filmzaal van D’n Bogerd wordt verteld.”

Jos Kruisbergen is bij wijze van spreken zo’n beetje in het water geboren. “We woonden tegen de dijk aan. Als kind maakte de rivier al enorm veel indruk op me. Maas en Walers hebben dat allemaal: ze komen uit hun hol en gaan steeds weer kijken naar die indrukwekkende rivier.”

Kruisbergen haalt in dit verband een oud gezegde aan: Een beeld zegt meer dan duizend woorden.

Winter 2018. Wéér is het water hoog. Eerst murmelde het zachtjes vanuit de rivier het achterland in. Wat later sloeg het op hol, de zomerdijk over, en vulde de uiterwaarden. Nee, zoals in 1995 was het niet. Kruisbergen: “Toen stonden de dijken op springen en mensen en vee moesten worden geëvacueerd. Nu, anno 2018, geniet iedereen van het hoge water.” Hoewel al die nattigheid hier en daar wel degelijk voor overlast zorgt. Ook daarvan wordt melding gemaakt in het hoogwater-filmverhaal De Waal stapt uit zijn winterbed.

Kruisbergen heeft niet alleen ‘zijn’ Waal gefilmd, maar trok ook langs de Maas om wat mooie beelden te schieten. En zo ontstond uiteindelijk het zoveelste filmische pareltje over de streek waaraan Jos Kruisbergen met hart en ziel is verknocht.

“Voor mij is Maas en Waal de hemel op aarde”, zegt hij. “Ik geniet van elk jaargetijde. Een dat zullen de mensen ook zien tijdens ons donateursweekeinde.”

 

• Magisch mooi Maas en Waal 

Door Bas van der Hoeve

Voorjaar in het Land van Maas en Waal. Fruitboomgaarden die worden beregend om de nog frêle bloesem te beschermen tegen late nachtvorst. Paarden, koeien en schapen tevreden grazend in de groene weiden, daarboven voortjagende wolken waardoor af en toe felle stralen zonlicht schijnen. Alsof de hemel een speciaal plekje in Maas en Waal even in een volgspot vangt.

Jos Kruisbergen heeft magisch mooi Maas en Waal vastgelegd in feeërieke beelden, zoals alleen hij dat kan. Zijn Maas en Waal, het afwisselende landschap tussen de rivieren, waar de voorjaarszon zich ijdel spiegelt in het water, waar fluitenkruid uitbundig woekert in de de bermen. Waar af en toe het silhouet van een kerktoren, brug of molen opdoemt uit de mist.

Teksten:

 

            

Stichting Tweestromenland in Beeld en Geluid

KvK – nummer: 41058749

Email: info@2bg.nl

Website: www.2bg.nl

 

Donateursadministratie:

Emailadres: donateurs@2bg.nl

 

Voor donateurs- en sponsorbijdragen, schenkingen e.d.:

Bankrekeningnummer NL71 RABO 0105 8462 44 t.n.v. de Stichting Steun

Tweestromenland in Beeld en Geluid te Wamel

(Rabobank Maas en Waal)

Incassant ID: NL44ZZZ110461220000

 

Bestuur en medewerkers:

Wim Lamers (voorzitter)

Joke van Leeuwen (secretaris-penningmeester)

Henri Post (financieel adviseur)

Joyce Schippers (donateuradministratie)

Jos Kruisbergen (cineast)

Geert Megens (geluidsassistent van Jos Kruisbergen)

Piet van Ballegooy (webmaster)

Theo Kooijmans (videospecialist)

Ruud Stoeten (publiciteit en teksten)

Bas van der Hoeven (teksten)

Hans Nas (presentatieteam)

 

Adviseurs:

Jantine de Jonge (tv-presentatrice)

Theo Leeuwenburgh (oud-tv-regisseur)

Jan Keja (tv-regisseur)

Chris Ronteltap (directeur Nationaal Legermuseum)

Gerard Zondag (ondernemer)