Wamel moet weer een eigen carnavalsoptocht krijgen. Vraag het maar aan de jeugd en vraag het maar aan de man op straat. Onze documentairemaker Jos Kuisbergen deed dat een paar jaar geleden, toen een stelletje durfals het waagde om het dorp het middelpunt te laten zijn van een illegale optocht: een stoet met een heel stel wagens en allerlei loopgroepen.

En eerlijk is eerlijk: het was best gezellig tijdens dat verboden evenement in de late winter (of moet je ‘het vroege voorjaar’ zeggen?) van 2009. “Wamel moet via de optocht op de kaart worden gezet”, zegt een deelnemer grijnzend voor Kruisbergens camera. “Het is toch een mooi dorp?” En ja, daar is iedereen het wel mee eens. Niemand is bang voor problemen. “Die krijgen we vandaag ook niet”, zo wordt voorspeld. Terecht, zo blijkt. De optocht van 2009 verloopt in Wamel vlekkeloos; politie laat zich niet zien. Waarom zou ze ook? Sommige deelnemers hebben eerst de ronde gedaan aan de overkant van de Maas, in Lith. Maar het liefst doen ze toch de reut in Wamel: “Da’s toch mooi, in je eigen dorp? Daar kent iedereen je. ’t Is lachen, gieren, brullen!” De toeschouwers knikken tevreden. “Laat ze maar komen, hoor! Als ze maar zorgen dat het goed verloopt.” En: “Mooi toch? Nu hoeven we niet meer zo ver van huis…” De plaatselijke carnavalsvereniging is niet erg gelukkig met de illegale optocht. Dat begrijpen de deelnemers best. Maar: “Wij kunnen er ook niks aan doen; dan moeten ze zelf maar een optocht regelen!”