Alle films op deze website zijn auteursrechtelijk beschermd en mogen niet worden gekopieerd. Het plaatsen van een link naar onze website is wel toegestaan.

Wameloplein: een rotonde zonder einde (1999)

’t Wordt hoog tijd dat ze daar in Wamel weer eens aan de bel gaan trekken. Dat ze aan de gemeente vragen waar het nou eigenlijk blijft: het min of meer toegezegde kunstwerk dat op het middeneiland had zullen komen van de rotonde in de Van Heemstraweg.

Want het zou toch wel leuk zijn als daar bij de dorpsentree eindelijk eens een blikvanger kwam te staan. De rotonde is intussen immers al zestien jaar oud? Een nieuw filmpje van onze cineast Jos Kruisbergen en zijn geluidsman Geert Megens breng het allemaal weer in herinnering: de ingebruikname van het verkeersplein in 1999.

Het feestje van toen maakte deel uit van de jaarlijkse stunt van de plaatselijke carnavalsvereniging De Oude Gierpont. Die had vijf jaar eerder op die plaats al een ton neergezet om aan te geven dat ’t dáár ooit zou gaan gebeuren. De Gierpont had ook de naam bedacht: Wameloplein, met een knipoog naar het Amsterdamse Waterlooplein waarover ooit een prachtig lied is geschreven. Dat lied is keurig vertaald naar de Wamelse omstandigheden en werd luidkeels ten gehore gebracht door het verzamelde publiek, onder wie de mensen van de carnavalsvereniging en, jawel, zeker ook burgemeester Thomas Steenkamp. De(toen kersverse) West Maas en Wamelse eerste burger was nèt in zijn nieuwe gemeente  neergestreken en had met zijn gezin tijdelijke huisvesting gevonden in de voormalige pastorie aan de Wamelse St. Victorstraat. Eén van zijn eerste officiële klussen was meehelpen aan de officiële opening van de rotonde, samen met de toenmalige prins Harrie Lamers. Iets wat Steenkamp met zijn inmiddels bekende enthousiasme deed. Hij toonde aan ook een begenadigd zanger te zijn, want Steenkamp zong het ‘O, Wameloplein’ uit volle borst mee.

Filmkunstenaar Jos Kruisbergen laat via een aantal mensen wat herinneringen tot leven komen. Neem nou bijvoorbeeld Gerrit van Ingen, die in de jaren 30 met zijn vriendjes dikwijls de Van Heemstraweg overstak om in de Dorpsstraat te kijken of daar soms een auto was te zien. In die tijd reden er hooguit drie rond in het dorp. “De dominee en de pastoor hadden alleen een fiets”, mijmert hij. “Maar de dokter had een auto.”

En de hoogbejaarde Lena den Biezen vertelt voor de camera dat er in haar jeugd alleen maar paard en wagens rondreden. En op de plaats van de rotonde lag heel vroeger een kruising van modderpaden.

Herman Jilesen is op deze regenachtige dag in 1999 met zijn dorpsgenoten meegetrokken naar het nieuwe verkeersknooppunt. Hij ziet de rotonde helemaal zitten. Alleen: “Ik ben er drie keer overheen gelopen, maar ik kon het einde niet vinden…”

In 1999 al hadden de talrijk aanwezige dorpsbewoners een duidelijk idee over het kunstwerk dat het rotondehart zou moeten gaan sieren: een beeldengroep van de befaamde Wamelnaren Toon en Jaap van Oort met hun beestenboel. De dierenvrienden hadden in die tijd Wamel op de kaart gezet in Jos Kruisbergens reportage ‘Toon en Zoon’ die door het toenmalige NOS-televisieprogramma Van Gewest tot Gewest werd uitgezonden. Kruisbergen laat daarvan enkele fragmenten zien in zijn reportage.