Dickens Druten. Die kreet is zo maar ineens een begrip geworden. “Waarom zou je nog naar de Dickensdag in Deventer gaan? Daar sta je uren in de rij, Hier heb je het om de hoek!” zo klinkt het in de vrolijke kerstreportage die Jos Kruisbergen en Geert Megens op zondag 16 december maakten.

En wethouder Sjef van Elk, als zovelen getooid met een Victoriaanse bolhoed, dito kostuum en zwierige sjaal, is het daarmee helemaal eens. “Dit gaat niet alleen Druten aan”, zegt hij trots. “Het heeft een uitstraling naar heel Maas en Waal.” En Rob Schouten weet het zeker: “Dickens Druten gaat in de toekomst een grote rol spelen.”
Het dorp is bijna onherkenbaar met al die verklede mensen die de met stro bedekte centrumstraten bewandelen en genieten van een prachtig sfeertje. Meiden als Famke, Roos en Elke hebben zichzelf in oude stijl opgetuigd en gaan helemaal op in hun omgeving. Daar zingen fraai uitgedoste koren en spelen – soms piepkleine – orkestjes. Deftige heren met enorme kachelpijpen op het hoofd knikken beleefd naar voorbij schrijdende pronte dames. Een heuse hoeder wordt voorafgegaan door een partijtje dommige maar vriendelijke witte ganzen.
En dan is er, heel indrukwekkend, die historische begrafenisstoet met een enorm aantal deelnemers. Die worden overgoten met Mozarts prachtige Requiem en geven duidelijk blijk van hun medeleven met de nabestaanden van de overledene. Onderweg trekken ze langs beoefenaren van oude ambachten.
En ze passeren het oude Ambtshuis, dat weer even rechtbank is zoals vroeger: compleet met rechters, aanklagers, advocaten, getuigen en verdachten, die samen een prachtig stuk theater opvoeren.
Het maakt niks uit dat het buiten af en toe een beetje regent. In de Victoriaanse tijd zal het regelmatig net zo nat zijn geweest. En ook toen werden dan de paraplu’s uitgevouwen.
Het piepkleine draaiorgeltje jengelt keer op keer het ‘Stille Nacht’.
Toepasselijk, zo vlak voor kerst.
Maar stil is het deze dag allerminst in Druten.