Het juweeltje dat Maas en Waal heet (2006)

De dijken bloeien en zijn bedekt met lappendekens van fluitenkruid, boterbloemen en margrieten. Die groeien hier zo maar in het wild. Brandrode runderen kuieren over een eenzaam Waalstrandje en nemen af en toe een slobber water uit de rivier. Een paard staat mijmerend langs de slootrand te genieten van de zon. Wat verderop moeten dijkfietsers grote moeite doen om een overstekende kudde schapen te ontwijken. Een eendenmoeder leidt haar kroost rond in een waterplas aan de voet van de dijk; de snaterfamilie laat lachrimpeltjes achter op het spiegelende wateroppervlak. En af en toe zie je ook mensen genieten van het juweel dat Maas en Waal heet.

Onze cineast Jos Kruisbergen sprak ze aan toen hij in de lente van 2008 samen met zijn assistent Geert Megens op pad ging om de voorzomerse sfeer van het Land van Maas en Waal op film vast te leggen. Kruisbergen heeft zichzelf voor de zoveelste keer overtroffen. Hij componeerde een levend schilderijtje en is erin geslaagd om in vijf minuten een beeld te schetsen van een streek waarvan je wel móet houden. Dat geldt voor zowel de mensen die er wonen als voor degenen die er min of meer toevallig verzeild raken.

Neem nou de Amsterdamse Mariska die voor even de drukte van de hoofdstad achter zich heeft gelaten. Ze is diep onder de indruk van de openheid, de weidsheid van het Maas en Waalse landschap. “Dat geeft me rust”, zegt ze. En wat later: “Ik sta me als een klein kind te verwonderen, zo mooi is het hier.”

Mensen die in Maas en Waal wonen en werken, denken er precies zo over. In het filmpje komen er een paar aan het woord. Wat citaten: “Een uniek stukje Nederland, heerlijk om er te fietsen, te wandelen en te skeeleren.”

“Het ruime blikveld, de Maas, de bloeiende dijken: je kunt hier elke minuut van de dag genieten.”

“Die landschappelijke dorpen, je vindt ze bijna nergens meer. Op de meeste andere plaatsen is de boel dichtgegroeid.”

De film laat beelden zien van die dorpen, vol rust en romantiek. En van molens, een kasteelruïne, een oude steenfabriek. Van kinderen die op een Waalstrandje spelen of ronddartelen in een veld vol boterbloemen.

Wie thuis is in Maas en Waal zal bij het bekijken van dat moois warme gevoelens van herkenning in zich voelen opkomen. Wie hier vreemd is, raakt ongetwijfeld geroerd door de beelden. Om uiteindelijk tot dezelfde conclusie te komen als een jochie dat hier geboren is: “Alles is mooi aan Maas en Waal…”