Alle films op deze website zijn auteursrechtelijk beschermd en mogen niet worden gekopieerd. Het plaatsen van een link naar onze website is wel toegestaan.
Als hij vier dagen achtereen wandelt, gaat het hem elke dag beter af. “Die vierde dag is dan een fluitje van een cent!”. Zo maar een opmerking, gemaakt voor de camera van onze cineast Jos Kruisbergen. En als je hem vraagt wat hij nou extra leuk vond tijdens de honderdste Vierdaagse van 2016, dan zegt Bert Konings zonder aarzelen: “Druten. Druten heeft het perfect gedaan.”
En dat hoor je veel vaker tijdens de dag van de intocht, die rare vrijdag in juli die de wandelaars trakteerde op een paar fikse hoosbuien en een paar broeierige hitte-aanvallen. Met klotsende oksels en klamme beblaarde voeten trokken ze de Via Gladiola op, naar de finish op de Nijmeegse Wedren. Maar alom is er lof voor Druten, dat ter gelegenheid van het eeuwfeest voor eenmaal weer in de route was opgenomen.
Uiteraard heeft Aart van Alfen uit Ommeren het óók gered. De groenteman, bekend van tal van markten in onder meer de Betuwe en Maas en Waal, denkt net zoals Bert Konings nog met een tikkeltje weemoed terug aan de ‘dag van Druten’. “Vijfenvijftig kilometer, ik zou het nóóit meer lopen, maar Druten, dát was geweldig!” Twee hobby’s heeft de marktkoopman: wandelen en, jawel, dammen… Eénmaal heeft hij de Vierdaagse ongeoefend gelopen. “Het werd een complete mislukking”, knikt hij. “Maar toen ben ik ervoor gaan trainen, en eraan verslaafd geraakt.”
Jos Kruisbergen moest het allemaal alléén doen, het filmen van de Vierdaagse-intocht. Hij vloog van hot naar haar, maakte opnamen in Overasselt en vooral ook in Cuijk. Daar trok het legioen onder de vrolijke muziek van DJ Jan (de Alpen-Express, u kent hem wel: ‘Tingelingeling…’) de pontonbrug over richting Mook en Malden. De lopers lieten zich niet inpakken door het dreigende wolkendek; een enkeling verstopte z’n voeten voor de zekerheid maar vast in een plastic zak, in de wetenschap dat je van natte voeten gegarandeerd blaren krijgt,
Ach, af en toe een bui: “Dat moet je accepteren”, vindt wandelaarster Marion Stuart. “Je loopt de Vierdaagse of je loopt ’m níet…” En: “Klagers hou je altijd. De mensen die mopperden over de hitte van de afgelopen dagen, klagen nu over de regen.” Marsleider Johan Willemstein: “Als ’t goed is hebben de wandelaars onder alle weersomstandigheden getraind. Er die weersomstandigheden hebben ze de afgelopen dagen van ons gekregen. Warmte en regen: het hoort bij de Vierdaagse!”
Kortom: het merendeel van de lopers haalde de Via Gladiola. Met of zonder blaren, met of zonder spierpijn. Om even al dat afzien te vergeten. Sommigen rondden hun prestatie zelfs dansend af. Allemaal ontdekken ze dat juist die laatste kilometers een onvergetelijk feest vormen. “Dáár doe je het voor…” Voor het gejuich, voor de bloemen die je zomaar ineens in de hand worden geduwd, voor die knuffels onder het finishdoek. Dan ervaar je wat die Vierdaagse nou eigenlijk is. “Je voelt de eenheid”, zegt Elly Lahy. “Zó zou het in de hele wereld moeten zijn…”