Alle films op deze website zijn auteursrechtelijk beschermd en mogen niet worden gekopieerd. Het plaatsen van een link naar onze website is wel toegestaan.
Een juweeltje voor Wamel (2000)
Een prachtige dag in het jaar 2000. Een paar dagen voordat de Wamelse Kinderboerderij De Grote Gemeente officieel open gaat, wordt alles in gereedheid gebracht voor het grote feest. Met man en macht zijn ze daar bezig. Vooral ook de toekomstige uitbaters van het beestenspul: de mannen van De Strang. Hun verstandelijke handicap verbergt niet dat ze trots zijn als pauwen en daarmee maar wát graag te koop lopen.
Jos Kruisbergen filmt ze met veel respect in hun dagelijkse doen en laten; de kids van De Strang zijn z’n beste vrienden, zegt hij altijd. En da’s wederzijds, reken maar.
Ze zijn blij als kinderen op het moment dat Herman van Doesburg een schattige meisjes-ezel komt afleveren. Maar oei, Jos Kruisbergen is te laat om de aankomst op film vast te leggen. Maakt niks uit, zo vinden de jongens. Het ezeltje moet maar weer even terug in de wagen, tot Jos er is. En dan wordt het kwieke diertje andermaal uitgeladen terwijl de filmcamera snort, en ook het fototoestel van Ruud Bruns een stukje kinderboerderij-historie voor de eeuwigheid vastlegt.
Niemand had hoeven weten dat het een herhaling van zetten was, maar Johan van den Berg kon het niet laten. Eventjes klikken, maar het is wel een leuk hilarisch momentje in de korte film. Na een korte bestudering van het levende knuffeldier geeft Twan Janssen voor de lens van Jos Kruisbergen een bondige beschrijving: de ezel heeft tanden en lange oren. En, gniffelt hij er achteraan: “een staart in de broek…”
In een sneltreinvaart laat Kruisbergen zien hoe al vast de eerste steen in het cement wordt gedrukt, dat de toekomstige personeelsleden stoelen en tafels voor het grote feest klaarzetten, de boel uitvegen en schoonmaken. En de vogeltjes in de gloednieuwe volière elkaar het hoofd op hol proberen te maken. En uiteraard zijn daar ook de omwonenden, die regelmatig de bouw-vorderingen komen bekijken en veel lof hebben. Zoals Kees Walraven: “Een juweeltje voor Wamel…”