Mieke verdient een standbeeld midden in Wamel ( 2020-2022)

Alle films op deze website zijn auteursrechtelijk beschermd en mogen niet worden gekopieerd. Het plaatsen van een link naar onze website is wel toegestaan.

door Bas van der Hoeven

 Mieke verdient een standbeeld, midden in Wamel!

Mieke de Bast zet zich al een leven lang in voor de dorpsgemeenschap

Brieven rondbrengen voor verenigingen en stichtingen, zwerfvuil ruimen, gft-bakken aan de straat zetten en weer terug, het schoonmaken van een oorlogsmonument. Tegenwoordig noemen ze dat ‘taakstraffen’ vroeger ‘liefdewerk oud papier’, oftewel je belangeloos inzetten voor de gemeenschap. Mensen die dat doen worden steeds zeldzamer.

Mieke de Bast is zo’n dorpsmens. De 85-jarige Wamelse zet zich al bijna zeventig jaar in voor haar geboortedorp Wamel. Documentairemaker Jos Kruisbergen legde de activiteiten van Mieke vast op een manier zoals alleen hij dat kan: met vakmanschap, humor én liefde voor de medemens. Het resultaat, Mieke verdient een standbeeld, midden in Wamel!, is een monumentje voor een bijzondere vrouw. Een lichtpuntje in bange dagen, een antwoord op de vraag waarin het dorpsleven zich onderscheidt van het stadsbestaan. Tenminste, zolang er mensen zijn als Mieke.

Ze is nog topfit en sjouwt met emmers sop en keukentrappen alsof de jaren haar alleen maar sterker hebben gemaakt. Ze bukt als een ballerina om onkruid tussen de stenen te verwijderen en zwerfvuil uit de bermen te plukken. Het oorlogsmonument in Wamel heeft haar bijzonder aandacht.

Want oorlog, dat is het ergste wat er is, zegt de Wamelse. En ze kan het weten. Ze haalde als meisje in de Tweede Wereldoorlog haar vader onder het ingestorte dak van hun huis vandaan. “Iedereen zat al in de schuilkelder”, vertelt ze.

Mede door haar ervaringen zorgt ze ervoor dat het monument voor de Wamelse oorlogsslachtoffers er elk jaar tijdens de dodenherdenking weer ‘spic en span’ bijstaat. Omdat herdenken moet. Juist nu. “Als die Poetin maar dáár blijft”, verzucht Mieke.

Iedereen kent de altijd vrolijke vrouw. Buschauffeurs zwaaien naar haar als ze zwerfvuil ruimt langs de Van Heemstraweg. Jurgen Spies, chauffeur op de vuilniswagen, prijst haar uitbundig. “Het is zo’n lieve vrouw. Zo zijn er niet veel meer, mensen die iets doen voor een ander. Ze verdient een standbeeld, midden in Wamel!” Mieke zegt over haar drijfveer: “Ik vind het heerlijk om bezig te zijn. Ik ben blij dat ik alles nog kan en wil. Als het monument weer schoon is ben ik de gelukkigste mens op aarde.”