Alle films op deze website zijn auteursrechtelijk beschermd en mogen niet worden gekopieerd. Het plaatsen van een link naar onze website is wel toegestaan.

Hoe mooi het Land van Maas en Waal is, zie je vooral vanaf de dijken die langs de Maas en de Waal boven het weidse landschap uittorenen. Daar voel je je een koning, die vanuit zijn fort uitkijkt over de adembenemende mooie natuur en een steeds veranderende wolken. Je zult er maar mogen wonen en leven. Veel deelnemers aan de jaarlijkse Dijkensport-manifestatie hebben dat de afgelopen maand verzucht; sommigen omdat ze Maas en Waal voor het eerst ondergingen; anderen omdat ze het gebied al wat beter kennen en eraan verslingerd raakten.

Neem nou Bianca van Wijk. Ze is opgegroeid in de schaduw van de dijk en komt er vrijwel elke dag om haar hond uit te laten of een stukje hard te lopen. Meedoen aan de Dijkenloop anno 2016 was voor haar vanzelfsprekend. Cineast Jos Kruisbergen legde haar liefdesverklaring vast in zijn filmverslag over de zeventiende editie van het inmiddels befaamde sportevenement, dat steeds meer deelnemers uit alle hoeken en gaten van ons land trekt.

Zoals Alfred Halberstadt uit Nieuwegein. “Genieten in de vrije natuur”, lacht hij schalks. “Dat ben ik als stadsmens niet gewend…”

Dijkensport is heerlijk, ook imponerend. Of je nu wandelt of hardloopt, wielrent of skeelert: het is een kwestie van genieten. Ondanks het niet zo beste weer dat de deelnemers deze keer probeerde te plagen. Sommige skeeleraars waren niet komen opdagen, bang als ze waren voor valpartijen op het harde asfalt door de regen en de straffe wind.

Ze misten van alles: boomgaarden vol zomerfruit, takken die bijna breken onder het gewicht van een veelbelovende bulk aan blozende appels en frisgroene peren. Prachtige dorpsgezichten en uitkijkjes over het landschap met aan het einde de contouren van steenfabrieken, dorpskerkjes, de Wamelse Waalbrug. En maïsvelden die wiegend liggen te suizen in de wind. Bij de inmiddels beroemde ‘Bocht 7’ staat Rien Boschman te genieten terwijl Vlakbij een kudde schapen zich tegoed doet aan de kruiden en het malse gras op de dijkhelling. ”Geweldig wat Wamel hier klaarmaakt”, knikt hij voor Jos Kruisbergens camera. “Ik krijg er de koude rillingen van…”. Toon Brands is het helemaal met hem eens. Hij heeft al tal van marathons gelopen en is er ook nu weer bij. “Goed georganiseerd”, beaamt hij. “Alles is perfect in orde.”

Zoals elk jaar vormt de bezemwagen het best wel vrolijke sluitstuk van het evenement. Met Piet van Abeelen achter het stuur, al vijftien jaar lang geflankeerd door Sandra Geurts. Piet stond destijds mede aan de wieg van de Dijkensport. Dit is echter de laatste keer dat hij rondrijdt om de uitvallers bijeen te vegen. Piet gaat met pensioen. In Bocht 7 wordt hij warm onthaald, net zoals Alfred Halberstadt, de laatste loper. Spontaan vormt zich een erehaag; Alfred neemt de horde een tikkeltje te enthousiast en struikelt over zijn eigen benen. De gevolgen vallen mee: hij houdt er een geschaafde knie aan over.