Een mooie zomerdag in Wamel (2014)

Jos Kruisbergen filmt veel te weinig in Wamel. Rien van Zuidam en zijn neef Huib Rutjens zijn op de moppertoer. “Kruisbergen maakt mooie films, maar Wamel laat hij veel te vaak links liggen”, zeggen ze. Niet iedereen zal het met die kritiek eens zijn, maar Jos Kruisbergen laat zich gemakkelijk bepraten.

Ach, en het is vakantie, de mensen zijn blij, het is mooi weer en de cineast kan het filmen niet laten. En hij heeft een grote warme plek in zijn hart voor zijn geboortedorp, voor Wamel. Redenen genoeg om Wamel maar weer eens in het zonnetje te zetten. Dat zonnetje werkte heftig mee, want de thermometer bleef die dag op de 32 graden steken. Een dag dus dat vooral jong Wamel de koelte opzocht. En dat wilden Rien van Zuidam en Huib Rutjens wel eens vastgelegd zien. Op de website van Tweestromenland in Beeld en Geluid (2bg.nl) kan iedereen meegenieten. De kijker gaat even op bezoek in de schaduwrijke tuin aan de Kerkstraat 72, waar Loes en Dieke Renkens een tijdelijke theetuin hebben ingericht in de hof van het huisje waarin hun moeder Bed & Broodje bestiert. De meiden serveren er koffie en thee. En elke morgen maken ze verse taart en andere lekkere dingen waarmee ze hun bezoekers verwennen. Daar, in die theetuin, wordt meteen al duidelijk dat Wamelnaren iets hebben met hun dorp, dat geen mens lijkt te willen ruilen voor de grote stad. Wamel is mooi en rustig, zegt Loes. Zo’n beetje alle mensen kennen elkaar en groeten vriendelijk als ze mekaar op de dijk tegenkomen. ’t Gaat er gemoedelijk aan toe. En dan komen we Bjorn Elemans tegen. Hij heeft op deze dag de Oude Wiel opgezocht voor wat verkoeling. Met alleen het hoofd boven water verklaart hij dat Wamel “het mooiste dorp van Nederland” is. Dorpsgenoot Sander Post prijst de leefbaarheid van dit stukje waterland. De knapen krijgen bijval genoeg van zwemmers als Chris Zwarteveen, Lotte van de Pol, Famke van Wel en van hengelaar Mark Lagarde. Met z’n allen genieten ze van het koele water. Vanuit het struikgewas lanceren moedige knapen zichzelf de Wiel in. De Wiel is een pracht van een waterpartij die in 1861 is ontstaan bij een dijkdoorbraak. En nu een volmaakt recreatiegebied. Je kunt er baantjes zwemmen, wedstrijdjes doen, dobberen op een surfplank, duiken, dollen, op de wal een goed gesprek houden of zo maar wat kletsen met dorpsgenoten. En voor de waterkwaliteit hoeft niemand bang te zijn. Sander Post legt uit: “Dit is kwelwater, bijna zo schoon als het water dat uit de kraan komt. Ik heb gehoord dat mensen die in de Maas zwommen tien dagen ziek zijn geweest. Dat zal je hier niet overkomen.” Je kunt hooguit aan de dunne komen door teveel van de pruimen naar binnen te werken die de familie Zondag in een kistje aan de weg heeft gezet. Gratis, staat erbij. Gretig wordt van dat aanbod gebruik gemaakt. Dat hoef je Nederlanders maar één keer te vertellen. Als ’t maar niks kost… toch?