Wie het snapt mag het zeggen. Hoe kan een piepklein dorpje als Altforst elk jaar maar weer een Pinksterfeest in elkaar zetten dat uit zijn voegen barst? Cineast Jos Kruisbergen ging in 2009 op speurtocht. En hij ontdekte waarin een klein dorp groot kan zijn.Alleen al voor de voorbereidingen zijn dertig dorpelingen een heel jaar lang in touw. En op de Pinksterdagen zelf draven er ineens zo maar 102 vrijwilligers op. En dat terwijl het pittoreske Altforst slechts 550 inwoners telt. Het komt erop neer dat zo’n beetje iedereen meehelpt als je piepklein en stokoud niet meerekent. Voorzitter Frans van Gelder doet er nuchter over. Maar hij is apetrots op het dorp en zijn inwoners. En zelfs de sponsors doen weer allemaal mee, nog guller dan een jaar eerder, ondanks de crisis. En zo blijft er strakjes een aardige cent over voor de dorpsschool die er leuke dingen voor de kinderen mee doet. Waar dat allemaal door komt? Vooral de enorme saamhorigheid onder de bevolking, zo valt te beluisteren. En dan is er zeker ook het feit dat tientallen jaren eerder iemand zo slim was om een typisch Friese sport te importeren in Maas en Waal: het fierljeppen. Zeg maar: slootje springen met behulp van een lange stok. Of een combinatie van hoog- en vèrspringen maar dat wel met een fikse waterpartij als barrière. De meeste Maas en Walers hebben er niet veel kaas van gegeten, zo blijkt uit de filmbeelden van Jos Kruisbergen. Ze hebben het gewoon niet in de armen en de benen. De één na de ander komt met een enorme plons in de wetering terecht. Nou ja, natuurlijk zijn er uitzonderingen, maar het is tekenend dat Alwin Vonk als winnaar van de Maas en Waalse Fierljepkampioenschappen uit de bus komt. En Alwin is een ras-Fries. Maakt niet uit: Fierljeppen is een publiekstrekkertje van jewelste en heel leuk om naar te kijken. En dan meteen te genieten van al dat leuks eromheen. De Pinkstermarkt bijvoorbeeld met een enorm scala aan spullen. Of die auto waarin een stel zeeleeuwen allerlei kunstjes uithaalt. Kraaiende hanen, ponyrijdertjes, opblaasbare speelspullen als springkussen en glijkasteel, een schminkhoek, grollende clowns: het is er allemaal. Mèt uiteraard de hapjes, de drankjes en een fikse partij muziek en zang tot in de kleine uurtjes. Heel bijzonder is ook de expositie in het oude hervormde kerkje. Galeriehouder Pim Hengeveld kocht het monumentje dat twintig jaar had leeggestaan. Twee jaar duurde de restauratie. En tijdens de Pinksterdagen van 2009 gingen de deuren voor ’t eerst open voor het publiek. Het open huis trok flink wat publiek dat genoot van de kunst, de rust en het prachtige binnenvallende licht.