Maas en Waal op glad ijs (2009)

Koning Winter had het Land van Maas en Waal betoverd en het zo puur-Hollandse waterlandschap verglaasd. Een paar weekjes lang was het feest op bevroren vijvers, wielen, uiterwaarden en vennen. Voor het eerst sinds vele jaren kon er in de koude maanden van 2008-2009 weer worden geschaatst op natuurijs. En da’s toch heel wat anders dan een rondje draaien op een kunstijsbaan. Natuurijs kraakt, het knalt en je hoort vreemde echo’s. Je kunt er echte tochten op maken. En vooral ook: de wereld eens van de andere kant bekijken.
Maas en Waal viel massaal voor het ijs, zo ontdekte cineast Jos Kruisbergen toen hij door een winters landschap toerde, op zoek naar schaatspret. Kruisbergen vond massa’s druk bemand glad ijs in Maas en Waal. Hij maakte opnamen in en rond onder meer Dreumel, Batenburg, Beneden-Leeuwen, Wamel, Boven-Leeuwen en Druten. Daar werd genoten. Door kinderen maar zeker ook door volwassenen. “Ik word hier tien jaar jonger van”, jubelde een rijkbesnorde heer van middelbare leeftijd voor Kruisbergens camera.
Schaatsers, krabbelaars, strompelaars achter een stoel, baanvegers, ijshockeyers, schoonrijders, stayers, sleeĆ«rs, giechelend glijdende bakvissen, onwennig nerveuze hondebeesten: allemaal passeren ze de revue. En er worden mooie verhalen verteld over vroeger. En vooral ook over het verleden van de Boven-Leeuwense schaatsvereniging ‘Hard gaat ie’.
Uiteraard wordt halt gemaakt bij koek-en-zopietentjes waar gretig warme worst en dampende chocolademelk worden verorberd. Soms is zo’n voorziening er niet. Maar dan neem je toch iets anders tegen de kou? Een pittige teug uit je meegebrachte heupflaconnetje bijvoorbeeld?