De Wamelse voetbalvereniging Unitas ’28 bestond in 2008 tachtig jaar. Zonder leden had de club die mijlpaal nooit bereikt. Maar evenmin zonder de vele handen die dagelijks belangeloos uit de mouwen worden gestoken om de vereniging draaiend te houden.
Reden voor cineast Jos Kruisbergen om een handvol vrijwilligers voor het voetlicht te halen. Vrijwilligers in hart en nieren, zo heet het filmpje dat op deze website kan worden bekeken.
En dat zijn het: vrijwilligers in hart en nieren. Toon van Rossum bijvoorbeeld draait al vijftig jaar mee. “Dit is m’n leven”, zegt Cees Zondag. “Het maakt je trots als je ziet wat je hebt bereikt.” En dan is er Bennie Looman: “Ik ben hier elke dag.”
Het drietal is in de loop der jaren een hecht team geworden. De mannen zorgen voor de beregening van de velden, het onderhoud van de hekken, het snoeien van het groen rond het sportpark, ze helpen mee in de kantine en houden zich met alle mogelijke zaken bezig. “Voor de jeugd”, zo zeggen ze vanuit het diepst van hun hart.
Datzelfde hart hebben ze lang vastgehouden vanwege de toenemende vergrijzing van hun dorp. Want minder jeugd betekent minder levenskansen voor Unitas ’28. Maar de vrijwilligers zien de toekomst weer positief tegemoet. “Er wordt gelukkig weer een beetje gebouwd in Wamel. Dat is goed voor de aanwas.”