Langzaam slaat een bloedrode zon z’n dunne zomerdeken terug. Hij wrijft de nevel uit zijn ogen en stapt traag uit een klam waterbed. Voorzichtig wekt hij de slapende dorpjes langs de rivier, zet het zwerk in een betoverend licht en trekt dan het donzige dekbed weg boven de weilanden en de statige populieren. En onthult een ongekende watermassa. Lees verder →