Drutense Dickensdag volwassen geworden (2016)

Alle films op deze website zijn auteursrechtelijk beschermd en mogen niet worden gekopieerd. Het plaatsen van een link naar onze website is wel toegestaan

Drutense Dickensdag volwassen geworden

Wat moet Dickens nou in Druten? Wat bezielt de befaamde Britse schrijver om zo tegen het einde van het jaar in het Maas en Waalse dorp neer te strijken? Het moet de mentaliteit van het volk zijn; dat voelt zich op gezette tijden duidelijk één met de nostalgische sfeer die Dickens en zijn prachtige verhalen oproepen. Lees verder

‘Alleen als de wereld vergaat, ben ik niet op de Leste Mert’ (2016)

Alle films op deze website zijn auteursrechtelijk beschermd en mogen niet worden gekopieerd. Het plaatsen van een link naar onze website is wel toegestaan.

De Leste Mert in Druten elk jaar hetzelfde? Vergeet het maar. Deze laatste regionale vee- en jaarmarkt in het Land van Maas en Waal is een feest dat zijn weerga niet kent; wellicht juist omdat er weinig verandert. De Leste Mert is niet voor niets een traditie die al bijna 200 jaar stand heeft gehouden, en waarschijnlijk een nog veel langere historie heeft.

Filmkunstenaar Jos Kruisbergen bekeek onlangs de markt weer eens door de lens van zijn camera, om ‘voor de eeuwigheid’ vast te leggen wat er op die derde november anno 2016 zoal gebeurde. Het werd een leuke filmreportage met af en toe een knipoog over een kostelijk volksfeest; een manifestatie die méér is dan 300 kraampjes met koopwaar, een kermis en wat beesten aan een touwtje. Heel veel vaste bezoekers lopen er rond. Zoals George Lowiessen van de Klompenclub. “De wereld moet zo ongeveer vergaan, wil ik er niet bij zijn”, zegt hij voor de camera.

Die klompenclub is er overigens nog maar een goed jaartje. Officieel is het een ‘sociëteit ter bevordering van het originele Leste Mertschoeisel in Maas en Waal’. ’t Is maar dat u het weet. Vermakelijk om te zien hoe de leden klotsend door de Drutense straten stampen, met een blond biertje in de hand.

“De mooiste dag van het jaar voor héél Maas en Waal”, knikt Willie Lamers van De Gouden Leeuw vanachter de tap van zijn eeuwenoude etablissement. Uiterlijk zonder al teveel emoties laat hij weten dat hij van plan is om er als kastelein mee te stoppen. Dit is dus zijn laatste Leste Mert als kroegbaas. Maar het café, dat net zo roemrucht is als de Leste Mert, blijft bestaan. De exploitatie wordt overgenomen door ‘Vrienden’, een stel Drutense middenstanders.

Lamers is in elk geval opgetogen over het jaarfeest dat zich rondom en vooral ook in zijn kroeg afspeelt. Hij wijst op de roemruchte historie: de Leste Mert is uitgegroeid tot een soort van reünie voor Druten en de wijde omgeving. Vanouds wordt er op die dag vrijwel alleen erwtensoep gegeten. Die kun je namelijk van tevoren klaarmaken zodat er tijdens het feest niet hoeft te worden gekookt; opwarmen is genoeg.

Vroeger was de Leste Mert vooral een paardenmarkt. Paarden zijn er nog steeds te vinden, maar ook koeien en een massa kleinvee. De handel in dat beestenspul mag eigenlijk geen naam meer hebben: het staat er vooral voor de sier en vanwege de nostalgische gedachten die het oproept.

Leste Mert-voorzitter Martien Pardoel is temidden van pak ‘m beet een kleine 20.000 bezoekers op weg naar een stevige bak erwtensoep. Snert, dat is een Leste Mert-traditie waaraan nooit zal worden getornd, verzekert hij. Als je het goedje alleen al bekijkt, loopt het water je in de mond: dik en gevuld met verse prei en andere groenwaren en worst en stukken mals varkensvlees.

En dan loopt er iemand rond die zich Boer Koekoek noemt, Boer Koekoek uit Maasbommel. De man vertelt dat hij met zijn koe de hele weg naar Druten heeft moeten lopen. “De chauffeur van de belbus wou ‘m niet meenemen…”

Toen het water kwam (2016)

Alle films op deze website zijn auteursrechtelijk beschermd en mogen niet worden gekopieerd. Het plaatsen van een link naar onze website is wel toegestaan.

Toen het water kwam

 Door Bas van der Hoeven en Ruud Stoeten

De bijzondere kracht van de films van Jos Kruisbergen schuilt in het gewone. Etnoloog Gerard Rooijakkers verwoordt het treffend in de film ‘Toen het water kwam’: “De geschiedenis begint met het leven van gewone mensen. Van onze ouders, onze grootouders. Mensen van vlees en bloed die geen wereldschokkende gebeurtenissen hebben veroorzaakt, maar die wél hebben beleefd.” Lees verder

Ik haj urst de verkeerde vur’ (2016)

Alle films op deze website zijn auteursrechtelijk beschermd en mogen niet worden gekopieerd. Het plaatsen van een link naar onze website is wel toegestaan.

Een feestje bouwen kunnen Rob Zondag en Lieke Megens wel. Dat is te zien in een film van Jos Kruisbergen waarin hij het stel volgt op hun huwelijksdag. En het hele dorp lijkt mee te leven. “Ut is mar goed dat Lieke naor Wamel gekomme is”, zegt Karel van Rossum. ‘Wa motte die Louwense toch…’ Je hoort medeleven in zijn stem. Ook Maarten Koolhout, draagt zijn steentje bij. Hij zorgt voor geluid en sjouwt met boxen. ‘Wat ik met Rob heb? Ja, alles, hij is mijn vriend en neef. Hij is mijn adjudant geweest en vandaag mag ik zijn getuige zijn.’
Het geluk begon met een gelukje. ‘Ik haj un telefoonnummer gekrege’, zegt Rob. ‘Ik haj urst de verkeerde vur. Ik dach da ut van iemand anders was. Mar ut is goed gekomme.’
Dat blijkt. In een Jaguar rijdt het gelukkige paar de toekomst in.

 

Giro zet Land van Maas en Waal op de kaart (2016)

Alle films op deze website zijn auteursrechtelijk beschermd en mogen niet worden gekopieerd. Het plaatsen van een link naar onze website is wel toegestaan.

Giro zet Land van Maas en Waal op de kaart

In de stad Batenburg hoef je niemand uit te leggen hoe promotie werkt. Tijdens de doorkomst van de Giro staat met grote letters Ciao Mondo, Hallo wereld, op een spandoek. Een groet aan miljoenen kijkers in honderden landen die dit Italiaanse wielerevenement volgen op tv. Dus ook de proloog in Nederland, in Gelderland, het land van Maas en Waal.

Het is een van de mooie, sprekende beelden waarmee Jos Kruisbergen de voorbereidingen in de streek en de doorkomst van het peloton heeft vastgelegd. De filmmaker van Tweestromenland in Beeld en Geluid weet het internationale fietsfestijn te vertalen naar Maas en Waalse standaard. Hij laat zien hoe grootsheid schuilt in het detail en hoe kleine vonken samen voor één groot vreugdevuur zorgen.

Want in Maas en Waal houden ze wel van een feestje. Een aanleiding daarvoor is snel gevonden, zelfs het langsflitsen van een groep wielrenners kan de feestzucht als een besmettelijke koorts over weilanden, akkers en dorpen verspreiden. Dan wemelt het plotseling van de roze fietsen lang de wegen. Dan verrijzen feesttenten, springkussens en muziekpodia. Ook stoïceinse dorpelingen, die doorgaans hun dagen vissend aan een sloot doorbrengen, zijn besmet. Zoals Ruud Verwoert die het vooral ‘un hoop geld’ vindt kosten, gaat ’s middags wel kijken.

In Hernen hebben de uitbaters van dorpsherberg De Toekomst samen met Leefbaarheidsgroep Hernen een dorpsontbijt in de openlucht op poten gezet. Behalve dorpelingen komen daar ook mensen van buiten op af. Zoals Sandra Holskamp uit Oss. “Wij komen hier vaker. Voor de gemoedelijkheid voor de gezelligheid”, verklaart ze. “Voor het heerlijke leven.”

Na de doortocht is ook visser Ruud Verwoert om. “Mooi, ook al is het na een minuut allemaal voorbij”, zegt hij over de doorkomst van de wielerkaravaan. Erik van Ginkel uit Beuningen is onder de indruk van de manier waarop Maas en Waalse dorpen én de stad Batenburg de entourage van de Giro hebben verzorgd en beleefd: “Het Land van Maas en Waal is klaar voor de proloog van de Tour de France”, zegt hij zonder een spoortje ironie.

Ruud Verwoert onderstreept onbewust nog eens de waarde van de Kruisbergenfilm: “Het was mooi, maar op televisie is het altijd nog mooier.”